Potem wędrówkę ludów uskuteczniał mój brat… 🙂

I historia do mnie wróciła jak bumerang.. ha ze zdwojoną siłą… Misia ma fazy, że co noc jest u nas, Aleks jeszcze śpi w łóżeczku ze szczebelkami, ale musimy to wkrótce zmienić bo trzeba po niego chodzić, a to już rozbudza bardziej… 🙂 

No i dobrze… niech z nami śpią… jeśli dzięki temu czują się bezpiecznie … jeśli dzięki temu zaspokajają swoją potrzebę bliskości z nami… to najlepsza rzecz, jaka się może rodzicowi przytrafić. Małe rączki, które się wtulają bardzo bardzo mocno w Ciebie i to poczucie, że jesteś taką ostoją i spokojem dla tego małego serduszka.

Ostatnio wiele mieliśmy takich sytuacji gdzie słyszałam “Mama boję”: burze, jakieś walki kotów na ulicy, nagłe szczekanie psów w nocy….. i jak tulę te małe dygoczące ramionka, całuję te główki i mówię, że to nic, że jestem i żeby zamykali oczka i spali i że będę i potem słyszę już spokojne bicie serduszka i miarowy oddech to wtedy wiem, że daję im to co powinni otrzymać, to że zawsze przy nich będę cokolwiek by się nie działo. I oni też to wiedzą i czują… i to jest istota wszystkiego.

A to że człowiek wyspany tylko jednym bokiem

że kręgosłup boli, że już nawet go nie czuć

że znowu oczy na zapałki

że już nawet nie wiem gdzie śpię

że na łóżku to leżę tylko rąbkiem głowy bo reszta gdzieś lewituje poza

że zapomniałam co to znaczy “przykryć się kołdrą”

to NIEWAŻNE 🙂

Poniżej parę ostatnich moich tworów 🙂